Nosotros en Pedihabilidad: Bienvenidos en Tena

Dinsdagochtend namen we ’s ochtends vroeg de bus naar Tena. Na een 4-uur durende rit kwamen we aan in Tena. De tocht op zich was al een avontuur: voortdurend werden we door elkaar geschud. Resultaat: misselijk! Maar de uitzichten die we konden bewonderen vanuit de bus waren onvergetelijk. We doorkruisten een groot stuk van het Andesgebergte en we moeten zeggen: da’s toch iets anders dan de Ardennen hoor!

Eenmaal aangekomen in Tena, werden we opgewacht door Nicole. Ze bracht ons naar ons huisje (zie foto’s hieronder!). Ons huisje bestaat uit: twee slaapkamers, twee badkamers (woehoe!), een mini-livingske en een keukentje met daar overal golfplaten op. Als we dan ook nog vermelden dat het hier soms erg hard kan regenen, kan je je wel inbeelden dat het hier soms erg luid aan toe gaat.
Daarnaast hebben we ook een tuintje (zonder gras weliswaar) met kippetjes en twee honden van de buren (die luid kunnen blaffen, lang leve de oordopjes).

Woensdagochtend was dan onze eerste werkdag. Eerst een korte rondleiding en hopsa, we kregen al onze eerste patiënten voorgeschoteld. In het centrum werken slechts 2 andere kinés (Alexandra y Nicole (Nicole is de verantwoordelijke, die ons ook veel helpt)). Het aantal werknemers was dus ineens meer dan verdubbeld. Er werken geen logo’s dus dat was wel even schrikken. Maar Astrid en ik geven momenteel samen therapie en zien het goed zitten!

Even tussendoor om de vele vragen te beantwoorden:

Het eten valt hier mee, hoewel het toch heel anders is dan het Europese eten. De groenten bestaan uit: mais, mais en mais (op allerhande manieren klaargemaakt, de een al iets lekkerder dan de andere) .
Maar we mogen niet overdrijven: soms krijgen we ook tomaten, sla, bonen, erwtjes, bakbananen …; meestal gedrenkt in azijn (behalve de bananen). Daarnaast krijg je hier ook een stukje vlees, kip of vis op je bord, samen met een grote hoop rijst. (foto’s volgen)

Naast eten, werken en huisje spelen ;-), hebben we ook nog wat tijd voor hobby’s. We gingen gisteren op zoek naar een volleybalgroepje voor Karen, maar vonden enkel clubs voor mannen. Toch gaat ze het er eens op wagen, er waren nog een paar zussen van die ook wel konden volleyballen. De regels van het spel zijn hier trouwens ook anders: alles mag en het net hangt super hoog!!

Daarnaast vonden we echter een basketbalgroepje, waar we volgende week eens gaan meespelen. Maar 1 sport is natuurlijk niet genoeg, sportievelingen die we zijn (ahum!), dus probeerden we ons ook bij de plaatselijke dansclub in te schrijven. We hadden echter niet door dat het niveau iets te hoog lag (De groep trekt door heel Ecuador met een show), maar waren toch welkom, in ruil voor ……..

Balletles van Astrid (a los ninos). De airco was echter kapot en door de hitte, starten de ‘lessen’ pas begin oktober. Iets om naar uit te kijken dus!

Groetjes,

Las chicas blancas!

P.s.: Wij hebben ondertussen een Ecuadoriaans nummer, maar behouden tevens ons Belgisch nummer. Het goedkoopst voor jullie is, om te sturen naar ons Belgisch nummer. Op die manier betaal je geen buitenlands tarief, enkel het Belgische tarief.

Als je iets op de post wil doen, kan dat op de volgende manier:

Onze naam
Tena (Napo) Ecuador
South America

Klinkt niet echt betrouwbaar maar het zou moeten werken… Geef best een seintje als je iets verzendt.