We schrijven vorig weekend (9-10-11 september): beter laat dan nooit :)
Op zaterdagmorgen staan we vol spanning op om te gaan raften MAAR het regent pijpestelen!! Dan maar wat relax in de zetel hangen en hopen dat de regen stopt en Andres (onze raftinggids) erdoor gaat komen. Helaas…
Pas tegen de middag klaart het op en we verschuiven de afspraak naar morgen. We besluiten dan maar het plaatselijke dierenpark ‘Parque Isla Amazonica’ te gaan bezoeken. Zoals de naam het al doet vermoeden is het een eiland. Alleen is bij de regens vorig jaar de toegangsbrug weggespoeld… We staan dus aan de oever te koekeloeren tot er plots een mannetje in een gele regenjas teken doet dat we over de rivier moeten. Allemaal goed en wel, maar hoe? Plots stapt hij in een gammel kanootje en vaart naar ons toe. Het is wankel maar wel echt plezant. De man blijkt Louis te noemen en is bereid ons voor een appel en een ei rond het park te gidsen. Er zitten een aantal dieren (het één al exotischer dan het ander) maar het beste is de tapir die ons overal in het park volgt. Hij is reuzeschattig!! Op het einde van de toer beklimmen we de gigantische uitkijktoren en hebben een magnifiek zicht over jungle! We nemen afscheid van Louis en beloven hem de foto’s van die dag te komen bezorgen, hij is euforisch en wil ons leren varen met de kano. Die lessen slaan we niet af!!
’s Avonds gaan we op stap in Tena, er zijn hier heel wat toffe bars die verkend moeten worden!! De eerste is onmiddellijk al een goede. Er hangen schommels rond de bar en de cocktails zijn goedkoop en hemels…
De volgende ochtend eerste skypedate met de familie. Alleen hadden we er niet aan gedacht dat internetcafés waarschijnlijk nog niet open zijn op zondag om 9 uur ’s ochtends…. Nadat we ongeveer heel de hoofdstraat afgelopen hebben (en de moed al lichtelijk in onze schoenen gezakt is) vinden we toch een café dat zijn deuren al geopend heeft. Joehoe!! Alleen blijken internet en skype er nog niet zo evident maar iedereen slaagt er toch in de thuisblijvers eens aan de lijn te krijgen!!
Daarna reppen we ons naar ons huisje want Andres (de raftingman) en Emily (een vriendin van hem) staan ons al op te wachten naast een grote pick-up met op het dak onze raftboot. Mari (een Franse die we in de winkel hebben leren kennen) gaat ook mee, waardoor onze boot goed vol zit. Na een rit van 45 minuten door de jungle komen we op een afgrond uit, een goede 20 meter dieper ligt de rivier. De boot wordt aan een kabel naar beneden gelaten maar voor ons is er een trap voorzien, gelukkig!!! Dan volgen nog de veiligheidsvoorschriften (redelijk serieus) waarna we kunnen vertrekken. Het is een behoorlijk zotte rivier (klasse 3) maar dat maakt het des te spannend! Bij de eerste rapid worden Astrid en Sofie uit de boot geslingerd maar buiten een nat pak houden ze er niets aan over. De andere rapids doorstaan we goed maar Sofie en ik krijgen als voorste stuurmannnen altijd wel de volle laag!! Al vinden we dat helemaal niet erg. De omgeving is werkelijk adembenemend… We varen door de jungle, zien enkele zotte vogels en een paar locals die echt wel midden in de bosjes leven. Op de rivier zijn er ook een paar boten die blijkbaar bestemd zijn om goud te gaan zoeken, als ons geld op is misschien een goede optie… We lunchen op een verlaten stukje strand en zetten daarna onze tocht verder. Na een 4- tal uurtjes op het water bereiken we de eindbestemming. Het was een zalig tochtje!! We keren op het gemakje terug en gaan ’s avonds Mexicaans eten bij de Duitser uit het dorp.
We zijn klaar om maandag terug aan het werk te gaan!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten