De vloed…
Het weekend (ondertussen 2 weken terug) gleed zachtjes voorbij toen het op zaterdagavond plots begon te regenen. En zoals je hier misschien wel al gelezen hebt, zorgt dat in ons huisje (met golfplatendak) voor megaveel decibels. We waren er echter gerust in!! Met paraplu, waterschoenen en opgetrokken short trotseerden we de kubieke meters hemelvocht om een pizza’tje gaan eten in gezelligere oorden. De straat, die in de heenweg slechts een paar plasjes vertoonde, was na een uur echter helemaal ondergelopen (heupdiep). Oeps!! Snel de camera gaan halen om vast te leggen hoe de jeeps het nieuwe riviertje toch nog trotseerden en tot hun voorruit onder water stonden. Onze buurvrouw was echter verdacht veel gebedjes aan het prevelen en de andere familieleden liepen ook maar een beetje als kippen zonder kop rond. Wat we op dat moment niet wisten was dat bij de vorige zware regens (2 jaar geleden) de rivier plots overstroomde en een vloed veroorzaakte die ons huisje tot aan het dak onder water zette. Plots kregen we dus teken om ons klaar te maken voor ‘evacuatie’. Georganiseerd als we zijn, pakten we al ons waardevol gerief bij elkaar en stokkeerden de rest op de bovenste plank van onze kast. Dan kwam Nicole ons halen en bracht ons naar haar appartement (derde verdiep boven op een berg: als het hier niet droog blijft, blijft het nergens droog). Daar brachten we uiteindelijk ook de nacht door (Astrid en Sofie deelden een zetelbed, ik koos voor de sofa in de living). Toen we gingen slapen, regende het nog altijd, bang afwachten dus hoe het met ons huisje zou zijn. Maar ’s ochtends scheen de zon opnieuw en kregen we telefoon van Margotje (de buurvrouw) dat alles droog gebleven was en dat ze ondertussen ons huis ook eens gekuist had. Hoe een vloed toch nog zo zijn positieve kantjes kan hebben…
De empanadas:
We hadden ze hier al een paar keer geproefd maar het geheime recept hadden we tot nu toe nog niet te pakken gekregen. Tijd dus om de deskundige hulp van Margotje in te roepen!! Na een paar communicatiefoutjes (een keer stond ze hier om 7 uur ’s morgens, een andere keer om 11.30 uur ’s avonds) slaagden we er uiteindelijk toch in om op een goede maandagavond te beginnen bakken. Het recept houdt niet zoveel in: smijt alles samen en roer tot een stevig geheel. Maar dan begint het: met een geïmproviseerde deegrol (lees: glazen bierflesje) rol je kleine stukjes deeg uit, je legt er vulling tussen en vervolgens sluit je ze op een wel zeer deskundige en moeilijke wijze. We bakten er niets van, alleen de exemplaren van Sofie kwamen een beetje in de richting van wat we uiteindelijk moesten bekomen. Dan wordt alles in frietvet gesmeten en na een minuutje bakken konden we genieten van onze eigen creaties: empanadas met kaas (het originele recept) en chocolade (ons eigen verBelgischte recept). En lekker waren ze!!!
De kapper:
Met dergelijke hoge temperaturen werd het tijd voor een kappersbezoek voor mezelf (Karen). Een kleine rondvraag leerde me dat iedereen nogal sceptisch stond ten opzichte van de knipkwaliteiten van de lokale kappers hier als het gaat om korte coupes (echt iedereen heeft hier lang haar viel me plots op). Toch waagde ik het erop. Een vriend van Alexandra (roodharige homo) kreeg de taak me van een cm of 4 haar te ontdoen. Hij wist eerst niet goed waar te beginnen maar heeft er echt zijn werk van gemaakt en het resultaat (zonder het brushen) mocht er zijn!! Ik kan er weer efjes tegenaan!
Groetjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten