Tripje naar Otavalo

Op vrijdagnamiddag hebben we geen patiëntjes, dus konden we om 13 uur de bus nemen! We misten hierdoor wel het middagmaal in het ziekenhuis (oooohh, wat een gemis ;-)) maar praktisch als we zijn, hadden we lunch voorzien om op de bus zelf te picknicken!

De 4-uur durende reis naar Quito, werd onderbroken voor een plaspauze. Aangezien wat frisse lucht altijd deugd doet, stapten we uit. We werden plots aangesproken door een meisje (Nathalie) en een jongen (Paul). Het waren blijkbaar twee dokters-in-opleiding, die ook in het ziekenhuis in Tena werken. Ze hadden ons herkend! Leuk, twee nieuwe vrienden bij! En gelukkig maar ook, want Quito, da’s toch niet zo’n eenvoudige stad. De papa van Nathalie (Den Darwin), voerde ons naar de busterminal waar we de bus naar Otavalo konden nemen. Toch wel een halfuur-durende trip!

Eenmaal aangekomen in de andere busterminal, liepen we nog een paar keer verloren op zoek naar tickets, de juiste bus, … maar uiteindelijk konden we vertrekken. Nog twee uurtjes te gaan! Rond 21u30 kwamen we aan in Otavalo. Op de bus hadden we terug vrienden gemaakt (we zijn hier een serieuze vriendenkring aan het op bouwen, in heel Ecuador ;-)), die ons de weg wezen naar een hostal en hopla, we hadden een heel schone kamer voor ons drietjes, met een schitterend uitzicht!

We gingen snel nog iets eten en vonden enkel nog een klein restaurantje (lees: woonkamer met wat stoelen en tafels in)! Daarna snel slapen om de volgende dag op tijd naar de markt te kunnen gaan.
Op zaterdagochtend besloten we eerst naar de dierenmarkt te gaan. Hilarisch was dat! Er stonden daar gigantische varkens, koeien, een paar geitjes, eenden, cavias, ganzen, kippen, kalkoenen, … te koop. Je kan het je echt niet inbeelden of het was daar te koop! Daarna trokken we naar ‘Plaza de ponchos’. Het grote plein waar de kern van de markt plaats vond. We zijn allen heel wat dollars armer, maar ’t was het waard, we hebben erg mooie dingen gekocht!

’s Namiddags gingen we naar het meer van Quicocha. (Dit meer kan je ook zien op de achtergrond van onze blog.) Erg mooi om te zien! Daarna nog even rondgelopen in de nabijgelegen stad (Cotocachi), waar er veel leer verkocht werd. Nogmaals kopen dus die handel (En de portefeuilles waren leeg, zeer leeg ;-)).
Op zondag maakten we een kort tripje. Dat dachten we tenmiste...het bleek uiteindelijk verder dan verwacht! Eerst gingen we naar de waterval van Peguche kijken en daarna gingen we op weg naar het meer van San Pablo. Maar het meer kwam maar niet in zicht... Na een tijdje probeerden we dan maar mee te rijden met een paar gezinnetjes. Erg makkelijk hier! Iedereen rijdt met een pick-up, waar je vanachter kan inzitten. Aangezien de wegen hier absoluut niet goed onderhouden worden, kunnen ze nooit snel rijden.’t Is dus niet gevaarlijk ofzo, voor moest je nu ongerust worden ;-) We zijn hier uiterst oplettend! Eenmaal aangekomen bleek het wel de moeite waard. Op de terugweg konden we een bus nemen en waren we vertrekkensklaar om naar onze hometown te reizen.

De busrit terug was een kleine hel (eerst 2 uur rechtstaan/zitten in het gangpad), maar daarna kregen we een plek, vlak achter de buschaffeur, die ons als dank omdat we zo sympathiek waren (maar wij denken eerder dat hij op zoek was naar een vrouw ;-)), ons afzette, dicht bij ons huis :D! En toen waren we terug in Tena! Het voelt hier al een beetje aan als onze thuis!