Latacunga!

En hier zijn de dagtrippers van het eerste uur terug! Op vrijdagnamiddag hadden we niks speciaals te doen … Ideaal dus om er op uit te trekken! En ditmaal ging de trip naar Latacunga! Latacunga? Wat valt daar te beleven? Wel, eigenlijk echt niks! En dat hebben we gemerkt! Op vrijdagavond gingen we op zoek naar de cafeetje; niks te vinden! Na een groot half uur rondwandelen en rondvragen vonden we eindelijk een restaurantje waar we ook iets mochten drinken! Maar terug naar ons weekend dus ;-)! Waarom dan een trip naar daar? Wel het stadje is het ideale uitgangspunt om zowel Quilotoa en Cotopaxi te bezoeken! Op zaterdagochtend vertrokken we naar Quilotoa. Dit stadje staat bekend om het adembenemende meer dat zich daar bevind. Het meer bevindt zich in een krater en je moet dus naar beneden wandelen om aan het meer te geraken! Een fikse wandeling dus, want ja hoor, we zaten terug op een serieuze hoogte, dus hallo, hoogteziekte, hier ben ik weer! Maar we hadden erg veel geluk: het was stralend weer, ideaal om van zo’n fantastisch uitzicht te genieten. Ook onze Amerikaanse vriendin Sienna was mee en dat was lachen! We zijn ondertussen al heel wat Amerikaanse woorden rijker: G-mam, Profpic, B-room, TP, … Na 1,5uur bereikten we uiteindelijk het meer! En toen wachtte de terugtocht: het was heel erg warm geworden (het was ondertussen bijna middag) dus dat was even slikken! Karen en Sienna waren de vlotte stappers, Astrid en ik kozen voor iets anders … Gezien de warmte, de hoogte en pijn in de voeten kozen we voor de terugtocht te paard! Ook een unieke ervaring! Eenmaal boven vonden we elkaar en vertrokken we naar Latacunga terug!

Op zondag gingen we dan naar Cotopaxi! Cotopaxi is de tweede grootste vulkaan in Ecuador en inderdaad een berg om u tegen te zeggen! Na een korte busrit bereikten we het nationale park waar Cotopaxi zich in bevindt. Daar vonden we een gids en die nam ons mee voor een 6-uur durende uitstap! Eerste stop: Cotopaxi zelf! We reden door het nationale park en ja hoor, hier was de natuur ook adembenemend! Uiteindelijk kwamen we aan op een plek op 4500 meter hoogte. In de verte (300 meter hoger) zag je ‘el refugio’ liggen: een cafetaria en uitzichtpunt waar men je naar toe neemt. Driehonderd meter? Je zou denken: da’s een badje (Voor uitleg: Ask Karen, die wordt hier een heuse West-Vlaamse ;-))! Maar nee hoor! Puffen dat we gedaan hebben; die hoogte blijft toch iets raars! Maar na een klein uur bereikten we onze bestemming! En trots dat we waren! We konden de sneeuw letterlijk aanraken! Een aangename afwisseling vergeleken met Tena!

Hierna bezochten we nog een meer en was het plan om vervolgens een museum te bezoeken, maar helaas moesten we onze trip iets vroeger afronden. We moesten immers nog terug naar Tena en het was toch wel nog een 6-tal uurtjes rijden! Maar de trip was het waard en met onze nieuwe reispilletjes slapen we vaak als roosjes in de bus ;-), dus geen probleem! Het weekend zat er dus al weer op!

Enkele sfeerbeelden: